Ik hoor het mensen geregeld zeggen, mijzelf meegerekend: “daar heb ik écht geen tijd voor”. Dan kan ik met enige regelmaat wijzen op het gegeven dat we allemaal dezelfde tijd hebben, in die zin dat een dag voor iedereen uit 24 uur bestaat. Echter wordt daar met wisselend enthousiasme op gereageerd, dus ik ben er maar weer mee opgehouden. Kortom; iedereen heeft het druk en we hebben allemaal geen tijd. Ik heb het idee dat de tendens van het ‘druk-zijn’ ook nog niet zijn hoogtepunt heeft bereikt, het lijkt onverstoorbaar voort te borduren, in elke leeftijdscategorie.

Regie over je eigen drukte

De combinatie van werk–gezin–sociaal is geografisch gezien in deze tijdgeest uitdagender geworden. Waar dit vroeger gecombineerd kon worden in dezelfde stad, met een uitwijk naar omringende dorpen, rijden we tegenwoordig voor werk, familie en vermaak het hele land door. Het antwoord op de vraag “hoe gaat het met je?” lijkt steevast het antwoord te genereren van “een beetje druk tot ontzettend druk” en elke denkbare variant van druk zijn die zich daar tussenin bevindt. En ondanks dat ik mijzelf heb voorgenomen het woord ‘druk’ te vermijden valt dat nog niet mee. Het gevoel het druk te hebben lijkt nogal onlosmakelijk met me verbonden te zijn. Echter voel ik toch weerstand om dat te zeggen (wat ergens wel gek is want ik ben nogal een klager). Maar op dit gebied ben ik me er terdege van bewust dat het slechts de uitkomst is van de keuzes die ik zelf maak. En tegen elkaar aan klagend over hoe druk we het hebben lijken we te zeggen dat die drukte ons overkomt en dat we daar niet een regisserende rol in hebben.

Mijn dagelijkse acties

We leven met een bepaalde gejaagdheid die even verontrustend als daadwerkelijk ongezond is. Die gejaagdheid is overigens niet nieuw. Mijn oma zei te pas en te onpas “op bed gaan de meeste mensen dood” en “ledigheid is des duivels oor kussen” om met beiden vooral tot actie aan te manen. Als moeder neemt het druk zijn niet bepaald af. In mijn geval heb ik namelijk een baby en kleuter in leven te houden en in lijn met de pretparkgeneratie ben ik ook nog eens aanvoerder van hun persoonlijke animatieteam. Met een parttime baan en het elke dag puinruimen in een huis waar zich dagelijks een kleine nucleaire ramp voltrekt, kan ik niet ontkennen dat die gejaagdheid ook bezit van mij heeft genomen. Om tijd te kopen en hulp te hebben bij het schoonmaken – ik heb de hoop opgegeven dat de man hier nog eens iets in gaat betekenen – komt een schoonmaakster mij eens per twee weken ondersteunen. Nu kan ik haar hulp eigenlijk dagelijks gebruiken, maar ik kan haar blijkbaar niet betalen met monopolygeld, heel flauw.

De grootste tijdvreter

Is echter toch echt de smartphone, op de voet gevolgd door streamingdiensten, waarin Netflix dan vooroploopt. En ook met het uitzetten van de vele meldingen die je scherm op een dag doen oplichten heeft het een aantrekkingskracht op mij die zijn weerga niet kent. Om mijn verslavingsgevoeligheid voor deze verleidingen in te dammen stelde ik een maximale schermtijd in van 1,5 uur per dag. Maar ik vond het nogal deprimerend toen ik de 4e dag op een rij al voor 12 uur (oké ik geef toe voor 10 uur) ’s ochtend op ‘negeer’ drukte toen mijn schermtijd erop zat. En don’t get me started over de momenten waarop ik hele series binnen recordtijden aan het binge-watchen was. Dat overziend zou je wellicht stellen dat zonder smartphone en Netflix account ik nogal wat tijd zou kunnen besparen. En voor het annuleren van Netflix zou ik wel warm kunnen lopen. De smartphone echter, die is helaas niet meer weg te denken uit deze tijdgeest.

Me-myself-and-I-time

Maar ik pak het ook liever rigoureuzer aan en trakteer mezelf één keer per jaar op een weekend op me-myself-and-I-time. Oftewel een weekendje weg helemaal alleen. Want daarmee koop ik tijd, rust en ruimte waar ik dan vervolgens het hele jaar weer op kan teren. Lees volgende maand dan ook over mijn weekend naar Vlieland voor de – mei-eropuit-maand – hier op mamaNL.

Meer lezen van Wieteke: Volg je hart, luxe of last?, Het beste voor mijn kind

Wieteke (34) is getrouwd met Martijn (37) en moeder van Elize (4) en Sophia (0). Doorlopend op zoek naar balans in haar drukke gezinsleven met daarbij graag ruimte makend voor vriendschap, personal development, enige vorm van sportieve activiteiten, books & baking.