De maandopdracht van mamaNL, namelijk; “om gezond(er) te eten” is een onderwerp waarbij ik, tot op zekere hoogte, graag meebeweeg met onze Westerse culturele trends, maar waarin ik ook wel blijf zoeken naar de balans. Net als velen laat ik me verleiden om te voldoen aan de steeds hoger wordende eisen aan onszelf en daarmee ook ons eetpatroon.
Ik koop daarom bij vlagen het gehele assortiment van de Ekoplaza op, heb de hele reeks van de Chickslovefood uitgaven en menig ander boek van ‘hippe foodies’ siert mijn keukenplank. En ook al heb ik een arsenaal aan zonnebloempitten, chiazaad en gebroken lijnzaad in huis, toch start ik de dag veelal met een boterham met pindakaas om de tweede dan toch echt met pure hagelslag te beleggen. Ik bak hele series aan bananenbrood en zoete aardappel muffins maar als de Oreo koekjes in de bonus zijn dan eet ik zo een heel pak in een (hele korte) week op. Je zou kunnen stellen dus, dat er sprake is van een gezonde balans. Maar toch voelt dat niet altijd zo, want wat is nou ECHT gezond én moeten we überhaupt altijd de ultieme gezondheid nastreven?
Zie, dat ik mijn dochters niet moet laten leven op witte bollen met vlokken dat is mij al jaren duidelijk, maar ik sta ’s ochtends ook geen ‘quinoa based pancakes’ in elkaar te draaien. Nee, de volkoren boterhammen worden rijkelijk belegd met pindakaas en appelstroop. En die laatste vind ik dus ook zo’n discutabele want; valt het nou onder de noemer ‘gezond’ of ‘zoet’. Ja, het is zoet en toch rubriceren meerdere mensen in mijn omgeving het onder de noemer ‘gezond’. Het is immers rijk aan ijzer en dat is weer hartstikke goed, voor…?! Ja wat was het ook alweer…? Nou laten we het erop houden dat het heel gezond voor je is. “Maar…,” hoor ik mensen dan weer zeggen; “het zit boordevol suikers”, “ja, maar wel natuurlijke fruitsuikers” beargumenteert de ander. En dat werkt dan, volgens sommigen, toch weer anders in je lichaam dan ‘gewone’ toegevoegde witte kristalsuiker. Weet je, zelfs voor deze column heb ik geen zin om Google te raadplegen om het antwoord hierop na te pluizen. Want het feit dat de informatie allemaal binnen handbereik is, in de inmiddels onmisbare tool ‘Google’, levert soms meer vragen dan antwoorden op.
Even een zijweg, maar misschien zouden we trouwens eens moeten bijhouden hoelang we zonder Google kunnen. Dan zouden we versteld staan over hoe onmisbaar Google in ons leven is geworden. Ik vind het zelf soms vermoeiend dat al die informatie überhaupt voorhanden is en dan vooral ook de tegenstrijdigheid van die informatie.
Melk bijvoorbeeld, is ook zo’n onderwerp. Ik geef het aan mijn dochter mee naar school, want ergens voelt het toch wat karig om haar enkel water mee te geven. Het tegengeluid van melk heeft mij echter ook heus wel bereikt. En ja, de uitspraak; “wij zijn de enige soort die melk drinkt van een ander soort dier” ben ik al vele malen tegengekomen. So don’t bother. De Amerikaanse onderzoeker Colin Campbell zei in het programma Radar al eens: “Voor een gezonde hoeveel calcium, neem je een koe mee uit wandelen.” Want volgens hem is het grootste risico op botbreuken het gebrek aan lichaamsbeweging.
Echter ben ik dusdanig braaf (of naïef), zeg het maar, dat ik nog steeds vertrouwen heb in overheidsinstanties als het Voedingscentrum die Melk-de-witte-motor als onderdeel van gezonde voeding zien. Maar als ‘flexibel-meebeweger’ vind ik deze tegenstrijdige berichtgeving en de diversiteit aan stromingen, ook als het om voeding gaat, best lastig. Wat ik wil, net als jij, is mijn kinderen het beste geven. En als ik dan bij elke boterham met kaas (geen volvette uiteraard, die is zelfs door het Voedingscentrum in het verdomhoekje gegooid) moet denken dat boterhammen met kaas niet dé beste keuze is, dan is dat best vermoeiend. En als je het dan hebt over de balans vinden dan moet ik wel denken aan; “ignorance is bliss” oftewel; “het geluk is met de onwetenden”. Mijn missie wordt dan ook om wat minder kritisch te zijn op het nastreven van het ultieme gezonde voedingspatroon en zolang de witte bollen met vlokken niet de standaard zijn, komen we al een heel eind!
Wieteke (34) is getrouwd met Martijn (37) en moeder van Elize (4) en Sophia (0). Doorlopend op zoek naar balans in haar drukke gezinsleven met daarbij graag ruimte makend voor vriendschap, personal development, enige vorm van sportieve activiteiten, books & baking.
