Boodschappen doen met een kind is voor velen een uitdaging, ook voor mij. Op woensdagen is het bij mij boodschappendag. Ik heb die dag vrij en vind het prettig om dan mijn “grote” boodschappen te doen. Ik vind het fijn om zelf mijn verse producten uit te zoeken en geïnspireerd te raken door de producten die ik onderweg tegenkom.

Iedereen staart me aan

Samen met zoon Seppe van 3 jaar maken wij letterlijk de supermarkt onveilig. Seppe is een avonturier en met zijn fantasie kan hij van elke activiteit iets leuks maken, dus ook de boodschappen. De illusie dat ik hem dicht bij me kan houden, opdrachten kan geven om die spullen te pakken die ik nodig heb of hem netjes in de kar kan laten zitten heb ik al laten gaan. Er zijn zeker momenten dat ik dit alsnog probeer. Vooral als ik me wat gehaast voel, hup kind in de kar en gaan. Dit gaat dan gepaard met heel veel hysterie, gegil en discussie waardoor er eigenlijk nog meer vertraging ontstaat. Vervolgens komt het stukje onderhandelen van zijn kant. “Ik blijf heel hard door gillen als ik in deze kar moet blijven zitten. Ik ga proberen uit de kar te klimmen. Ik wil nu iets lekkers, anders begin ik opnieuw met gillen”. Hij haalt alles uit de kast, terwijl ik haast had. En dat niet alleen. Iedereen staart me aan….. vooral oudere mensen vinden het vreselijk zielig en geven Seppe extra voeding om nog harder te schreeuwen. Of mensen zeggen “hij is moe zeker?”. Nou nee, mensen ik heb haast – waarom weet ik ook niet – en wil gewoon dat mijn kind naar me luistert, dus andere strategie.

Klimmen en bouwen

Ik heb een nieuwe strategie die ervoor zorgt dat mijn wekelijkse boodschappen op een relaxte manier gaat. Geen haast en zonder kinderen ? En als ik dan toch op woensdag samen met Seppe boodschappen ga doen, is zelf de supermarkt laten ontdekken mijn strategie. Waarbij ik hoop dat hij niks ernstigs uit gaat vreten. Toch gebeuren er soms wel wat ‘onschuldige’ akkefietjes zoals het fruitincident. Als er bij de supermarkt geen fruit is klaargelegd, heeft Seppe het idee dat hij het zelf mag pakken en komt dan vol trots met een appel of peer aanlopen. Staat het fruit er wel, dan heeft hij ook nog weleens de neiging om zijn hele winkelkarretje vol te gooien, zodat andere kindjes niet de gelegenheid krijgen een stukje te pakken. Al wandelend door de paden stuitte ik op opgestapelde ananasblikjes in het middenpad met een trotse Seppe ernaast, of Seppe die ellenlange verhalen houdt tegen een kartonnen Sinterklaas. De laatste keer ging het me toch wat te ver. Ik was hem al even kwijt en op het moment dat ik hem zag, schrok ik wel even. Hij was bovenop een stapel wc-papier geklommen en zei iedereen die de winkel in kwam gedag. Er vanuit gaande dat dit een incident was en hij niks kapot maakt, laat ik hem de volgende keer maar gewoon lopen. Voor mij prettiger dan een schreeuwend en protesterend kind.

Naast moeder van 2 prachtige kinderen, Esmée van 7 en Seppe van 3 jaar, is Anja getrouwd met een hele leuke man. Ze is ondernemer in De Gelukkige Ouder, huishoudster, vrouw, zus, vriendin, dochter van en nog veel meer. “Al mijn hele leven heb ik het gevoel dat ik op een zoektocht ben. Een zoektocht naar mezelf en wat er bij mij past. Waar krijg ik energie van en wat wil ik bereiken in mijn leven?”