07.15 Ready, set, go!
De ervaring leert dat ik gewoon geen ochtendmens ben. Echt niet. Ik weet dat half 8 voor de meeste moeders luxe is, maar het blijft mij altijd te vroeg. Jeffrey gaat de deur uit en maakt mij dan altijd wakker. ‘Nog 5 minuutjes alsjeblieft’ en ik draai me weer om. Samuel begint dan ook geluid te maken dus ik moet er toch maar uit. Zoek kleren die niet echt kreuken (strijken? Hebben mensen daar echt tijd voor?) en kleed mezelf aan. Samuel volgt en de tassen pak ik ‘s avonds al in. Een half uur later stap ik met drie tassen en kind de lift in. “Oto, oto!” roept Samuel enthousiast. “Ja, we gaan met de auto schat”.
08.00 Verlatingsangst
Samuel heeft spontaan last van verlatingsangst. Waar ik normaal gezien wordt gedumpt voor oma’s kat en blij mag zijn met een ‘dahhh’ klampt hij zich nu vast aan mijn panty. Mijn moeder wordt driftig weggeduwd en er klinkt een luidde ‘mamaaa’. Schuldgevoel op 100%, maar ik kom weer te laat. Nog heel even vrolijk doen, kind afleiden, snel bij oma in de armen en een dikke kus. Alles is weer goed en meneer zwaait me vrolijk uit.
09.30 #Multitasken
De files vallen mee en ik rij inmiddels bij Utrecht. Mijn make-up doe ik standaard in de auto en inmiddels kan ik het bijna “blind”. Scheelt weer 10 minuten in het ochtendritueel. Ondertussen verdwijnt mijn ochtendpersoonlijkheid met het foute uur van Qmusic. Beetje jammer van dat mooie weer en mijn auto met ARKO [Alle Ramen Kunnen Open]. Je snapt, geen goede combi voor mijn medeweggebruikers.
10.00 Shoot
De dag start vandaag met een fotoshoot van onze nieuwe artikelen. Mijn favoriete fotograaf, die tevens mijn ex is (om het interessant te houden), kon helaas niet. Vandaag moet ik het dus doen met een vervanger. Op zich niet erg, maar je bent gewoon wat minder op elkaar ingespeeld. Vandaag is het enkel webshop-fotografie dus veel kan er niet misgaan.
12.00 Marketingoverleg
Sinds kort start elke week met een marketingoverleg tussen mij en mijn leidinggevende. Deze is in het leven geroepen na mijn functioneringsgesprek. Want “ik ben zo lekker creatief” en “jullie hebben ‘oh ja kut’ of ‘oeps’ momenten. Dat hoort erbij, maar is gewoon “kneiter irritant” (voor een uitermate gestructureerd salespersoon). En ja, dat wordt echt zo gezegd. Nee, daar heb ik geen problemen mee want ik had het zelf niet anders gedaan. Om er dan nog zo’n mooie quote in te gooien; “ik twijfel er niet aan dat je hard werkt, maar heb werkelijk geen idee wat je allemaal doet.” Et voila, het marketingoverleg.
12.45 Lunch
Moet gewoon gebeuren. De ene keer met mijn vrouwelijke steun en toeverlaat, de andere keer met de chauffeurs.
13.15 Alles roze
Het bedrijf groeit ontzettend hard. Om die groei te realiseren zijn er nieuwe mensen aangenomen, waaronder ik, maar nu zijn de bureau’s op. Om plek te maken ga ik verhuizen en er wordt op dit moment druk gewerkt om mijn nieuwe kantoor te realiseren in een van onze loodsen. Ik ga even kijken hoe ver de jongens zijn en wordt begroet met ‘“je wilde alles roze toch? wordt geregeld hoor!”. Wanneer ik naar boven loop is alles gelukkig strak wit, maar absurde geintjes zijn nog niet uitgesloten. To be continued…
Voor nu snel in de auto naar de volgende afspraak.
15.00 Sjiek de friemel
Telefoon! Of ik er ook even voor kan zorgen dat ik meega naar de Nationale Haringpartij. Tuurlijk, bel ik voor. Kak, dresscode. Dat wordt een hoed bestellen. De kapper bellen want die krijg ik zelf nooit fatsoenlijk in mijn haar. Maar ik moet die ochtend voor de partij wel werken. Of zou ik die vrij kunnen nemen? Maar is dat niet een beetje overdreven? Hoe doen de mannen dat?
Die kunnen gewoon in pak natuurlijk en dan gelijk door. Niet eerlijk. Luxeprobleem, sociaal probleem, sowieso een probleem. Toch maar meer vrouwen op kantoor, die snappen dat tenminste.
16.30
Deze middag heb ik door mogen brengen met het leukste gedeelte van mijn baan. Een middagje Circuit Zandvoort om te netwerken, borrelen en locatiebezoek in één. Ik krijg een rondleiding langs de diverse ruimtes boven de paddock, volg een presentatie over Zandvoort als evenementenstad door de burgemeester en praat nog na met collega’s uit de branche. Lekker weer, goed eten en jaloersmakende auto’s; ik hou ervan.
18.00 Geduld is..
Appje nummer drie dat ik op moet schieten. Een dag in de week eet ik bij een vriendinnetje met drie collega’s. Nadeel is alleen dat ik eigenlijk altijd langer werk, aangezien ik ook later begin. De mannen zijn vaak om 17.00u al klaar en gaan dan vast. Iris kookt en stemt het meestal op mijn werktijd af, en ik mijn werktijd op ‘zo vroeg mogelijk’. De mannen motiveren dit door berichtjes met ‘honger’ en ‘waar blijf je nou’. Ze wonen om de hoek van kantoor dus ik haal snel mijn spullen op, sluit de hele toko af en app dat ik er bijna ben.
Omdat ik mijn kantoor deel met de operationeel directeur is het wekelijkse etentje tevens vragen(v)uurtje over wat ik allemaal hoor. Helaas voor de jongens is dat antwoord vaak ‘niks’. Of dat ook zo is, blijft op kantoor ;).
19.00 …..
In januari is het niet helemaal gelukt, maar nu zijn we al een paar weken goed op pad. Iris en ik hebben elkaar omgedoopt tot sportbuddy en gaan 2x in de week een uur trainen. Ook nu gaan we gewapend met bidon en handdoek naar de sportschool. Om vervolgens een uur lang niet te weten waar we eigenlijk mee bezig zijn. Maar hé, we zweten dus het is altijd beter dan op de bank zitten. Toch?
22.00 En nu is het klaar!
Uitgeput plof ik thuis op de bank en lees mijn mini-dagboek van vandaag. Vul de aantekeningen hier en daar aan. Morgen, morgen werk ik het wel uit. Nu gaan mijn voeten omhoog en doe ik echt helemaal niks meer. Ik kijk op de babyfoon naar Samuel die heerlijk ligt te slapen. Als geen ander besef ik mij dat de lange dagen een gemis met zich meebrengen van tijd met die kleine man en kijk stiekem alweer uit naar morgenochtend. Al denk ik er op dat moment vast anders over. Nog 5 minuutjes, alsjeblieft.
Lieve mama’s, you made it! Jullie hebben mijn complete blog gelezen.
Besef je dat lang niet al mijn dagen zo zijn. Ik wist natuurlijk dat ik ging bloggen over een dag en kon een ‘interessante’ uitkiezen. Er zijn dagen waarop ik de balans probeer te herstellen. Wanneer ik eens wat eerder naar huis ga. Of wat ‘rommel’ op het werk. Lukken doet me dat niet altijd, anders had ik niet aan het programma mee hoeven doen. Maar ik heb een omgeving gevonden, en misschien ook wel gecreëerd, waar het kan, waar het mag. Dat is al een enorme stap en raad ik iedereen aan.
De meeste mensen brengen meer tijd door op het werk dan thuis. Dus als je niet gelukkig wordt van je werk, ben je het grootste deel van de tijd ongelukkig.
Liselotte
Vlogt en blogt in 2018 over haar zoektocht naar balans. Mama van 1 prachtige zoon.
