Ik denk dat ik mijn draai een beetje gevonden heb. We gaan nu de 6e week in. De rust is wat wedergekeerd. Iedereen in huis weet wat er verwacht wordt. Boodschappen doen begrijp ik nu ook. Ik moet alleen zijn (wat soms best een puzzel is). Mijn handen wassen voordat ik een karretje pak. Een kaartje meenemen. Minstens 1,5 meter afstand houden van iedereen die ik tegenkom. Vooral niet gezellig gaan doen. Het dwingt me tot het maken van een lijstje, want ook teruglopen is geen optie… Dit zijn dan de praktische dingen.

Gemis

Het paniekerige boodschappen doen kan ik nog wel hebben. Toch merk ik nu pas hoe vaak ik mensen aanraak. Even een knuffel, een kus, een schouderklopje. Van sommige mensen vind ik het prettig dat ze buiten mijn aura blijven. Ik kan ze er nu ook op wijzen 😉 Toch mogen de meeste mensen echt wel dichterbij komen. Wat mis ik het om mijn ouders en naasten een knuffel te geven. Mijn ouders wonen echt bij mij om de hoek. Ik probeer er op dit moment zo weinig mogelijk naartoe te gaan, maar wat vind ik dat moeilijk. Ook de keuzes om wel of niet naar een verjaardag te gaan of de verjaardag van Esmée te vieren op 29 april zorgt bij mij voor hoofdpijn. Ik merk dat Esmée steeds meer de grens van aanraken gaat opzoeken. Als ze even bij Pake en Beppe is dan wil ze graag even een vinger op de huid leggen om te voelen of ze nog echt zijn. Of om even aan een been te hangen. Seppe heeft weinig behoefte om naar Pake en Beppe te gaan. Hij mag toch niet stoeien met Pake. Hij zei vorige week dat hij makker Pake echt heel erg mist.

Tja en dan de schermtijd

De meeste dingen gaan nu online door. Dit is natuurlijk fijn. Toch merk ik dat mijn schermtijd aanzienlijk omhoog is gegaan. Ik maak mijn huiswerk op de laptop. De kindertolk- en coaching trajecten vinden online plaats. Alles wat online besteld kan worden als boodschappen en andere artikelen doe ik dit mooi achter mijn scherm, ideaal! Ook de kinderen zitten vaker achter het scherm. Om contact te hebben met de juf. Om huiswerkopdrachten te doen. Om de dansles te volgen. Ook merk ik dat ik het wel fijn vind als ze even achter een scherm gaan zitten zodat ik ook even deze blog achter een scherm kan maken 😉 Ja, er is zeker meer schermtijd op dit moment. Educatief, maar ook zeker voor het plezier. Wekkers zijn er hier nog niet gezet. Als ik zeg dat het klaar is dan is het vaak ook klaar. Wat is het nu toch fijn dat de schermen er zijn!

Met het mooie weer spelen de kinderen lekker buiten. En wat is het de afgelopen weken mooi weer geweest. Dan kom ik ook weer op dat andere buiten spelen. Kinderen mogen samen buiten spelen. Wij hebben al een mooie vaas staan met kikkerdril erin, hier kunnen we heerlijk naar staren. Volgende week gaan we kriebelbeestjes zoeken. Staren we weer even naar iets anders.

Fysiek contact

Schijnbaar moeten we het nog even doen met de anderhalf meter wereld. Dit is pijnlijk vooral voor het heerlijke hormoon wat onze hersenen aanmaken als je gaat knuffelen. Je schijnt het in een potje te kunnen kopen, maar knuffelen heeft hetzelfde effect.
Als je op dit moment niemand in je huishouden hebt die je kan of wilt knuffelen, knuffel dan jezelf. Het hormoon wat je daarmee aanmaakt is Oxytocine. Dit hormoon geeft je meer zelfvertrouwen, maakt je vrolijk en helpt je ontspannen. Geef jezelf, je kinderen of iemand die in hetzelfde huis woont minstens 10 seconden een knuffel en herhaal dit tot vervelens toe 🍀

Naast moeder van 2 prachtige kinderen, Esmée van 8 en Seppe van 4 jaar, is Anja getrouwd met een hele leuke man. Ze is ondernemer in De Gelukkige Ouder, kinderyoga docent, huishoudster, vrouw, zus, vriendin, dochter van en nog veel meer.
“Al mijn hele leven heb ik het gevoel dat ik op een zoektocht ben. Een zoektocht naar mezelf en wat er bij mij past. Waar krijg ik energie van en wat wil ik bereiken in mijn leven?”